Chapter one

Lieve allemaal,

En zo zit het eerste deel van mijn reis er alweer bijna op. Jongens wat vliegt de tijd! Waar blijven de dagen is iets wat ik me vaak heb afgevraagd de laatste week.
Maar hoe het ondertussen met me gaat? Goed! Zo zo goed.

Ik heb geleefd, ik ben geleefd, ik leef!
Alles is hier zo puur, zo echt, zo intens genieten.

In plaats van 2 weken vrijwilligerswerk heb ik 3 weken door gebracht in Dominical bij Alturas wildlife sanctuary.
Mijn dagen draaiden om apen, wasberen, luiaards, miereneters en nog veel meer beestjes. Voeren, wassen, verzorgen, observeren, vangen en vrijlaten.
(Ja vangen ja, want ondergetekende kreeg het op haar eerste dag voor elkaar een miereneter te laten ontsnappen, toppertje! Haha)

Maar wat heb ik intens genoten van het werken daar, de natuur en de mensen om me heen en wat heb ik geboft met mijn slaapplek. Want ipv een (afgesproken) 1 persoonsbedje in het volunteerhouse verhuisde ik, wegens overboeking, al na 3 nachten naar de villa van mijn baas (special thanks to Tom and Ben for giving me such a great time at the villa!) inclusief airco en infinity pool.
En alsof ik daar nog niet genoeg aan had, gingen we met de groep vrijwilligers elke avond wel uiteten/stappen/naar het strand, noem maar op. Kortom, het was een feestje (niet zo gek dat ik een weekje langer wilde blijven he).

Na 3 weken moest ik toch echt met pijn in m'n hart afscheid nemen van Dominical en door naar mijn volgende bestemming; Jacó. Jacó is een van de grotere kustplaatsen aan de pacific ocean, ik heb daar m'n tijd voornamelijk doorgebracht aan het zwembad of op het strand, lekker relaxen, een boek lezen en verder helemaal niks. Toeval had het dat ik vlak voor vertrek van 1 van mijn collegaatjes bij La Place hoorde dat zijn stiefdochter op dat moment ook in Jacó zat! We hebben dus in Jacó gezellig wat tijd samen doorgebracht; zo fijn om weer een keer gewoon Nederlands te kunnen praten haha! Na 5 dagen was het tijd om door te reizen naar San José, waarvandaan ik de bus zou pakken naar Panama.

En daar zit ik nu! Om precies te zijn zit ik in Bocas del Toro, een eilandengroep aan de Caribische kust, een uurtje rijden van de Costa Ricaanse grens. En wat is het hier magisch mooi; witte stranden, crystal clear water en overal kleurrijke huisjes.
In de bus had ik wederom het geluk een groepje Nederlanders te ontmoeten, We zitten nu gezellig in hetzelfde hostel, koken met z'n allen, maken samen boottripjes naar de andere eilanden, waar we paradijselijke stranden ontdekken, doen spelletjes en genieten volop!

Ik kan bijna niet geloven dat over 3 dagen mijn avontuur in centraal Amerika er alweer opzit en ik doorvlieg naar Peru.
Zaterdags kom ik aan in Lima, en dan mag ik zondag mijn avontuurlijke mams weer van het vliegveld halen!! De daaropvolgende twee weken zal ik samen met haar doorbrengen in Cuzco en omstreken. Wat kijk ik er naar uit om terug te gaan naar de plek waar ik in 2013 mijn hart heb verloren, en wat voel ik me bevoorrecht deze plek aan mijn mama te kunnen laten zien!

Liever lezers, this is not the end. It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning.

Besos